Pałac w Stoku Lackim – zabytkowy renesansowy pałac wzniesiony w roku 1875 przez Bolesława Podczaszyńskiego dla hrabiego Józefa Wyszomirskiego. Pałac wzniesiono częściowo na sklepionych krzyżowo piwnicach pozostałych po istniejącym poprzednio w tym miejscu drewnianym dworze, należącym w I połowie XIX  wieku do Roztworowskich. Z tego tez okresu pochodzi zabytkowy park, którego pierwotna powierzchnia wynosiła 4 hektary. W 1858 roku majątek nabyli Wyszomirscy- wówczas to zburzono pozostałości dawnego dworu i podjęto decyzję o zbudowaniu nowego pałacu. Zaangażowany w tym celu został znakomity architekt- Bolesław Podczaszyński, specjalizujący się w projektowaniu dworów i pałaców. Wzniesiono go na planie wydłużonego prostokąta z wysuniętym portykiem dźwigającym taras. Elewacje krótszych boków  wzbogacono o wykusze i tympanony.

 Po śmierci hrabiego Józefa Wyszomirskiego majątek został zlicytowany, do czego doprowadziły długi oraz niezgoda wśród spadkobierców. Pałac nabył hrabia Brzozowski, doprowadzając wnętrze budynku do porządku, a ziemię o powierzchni około 700 hektarów rozprzedano chłopom. Zespół pałacowo- parkowy zmieniając właścicieli, uległ postępującej dewastacji, co spowodowało przejęcie go przez siedlecki magistrat. Odtąd budynek pałacu służył celom publicznym. Mieścił się tu m.in. Szpital Zakaźny (1919-1920) i  Dom Starców (1927-1928). Po wojnie mieściła się tu Szkoła Podstawowa (1945‑1950), a następnie Państwowy Dom Dziecka.

Obecnie znajduje się tutaj Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy – koedukacyjna placówka dydaktyczno – opiekuńczo – wychowawcza.